مُهر نماز تکه‌ای سنگ یا خاک که به غالب های متفاوت در امده که مسلمانان هنگام سجده پیشانی را بر آن می‌گذارند. از نظر شیعیان سجده بر مهر الزامی نیست؛ بلکه سجده بر زمین، خاک، سنگ و آنچه از زمین می‌روید (غیر از خوراکی و پوشاکی)، صحیح است. شیعیان استفاده از مهر را همان سیره پیامبر(ص) و اهل بیت در استفاده از خاک، سنگ و زمین برای سجده می‌دانند.
شما در گروه صنعتی مهر ثامن می توانید انواع مدل های مهر و ملزومات را سفارش دهید
بزرگترین سایت ارایه دهنده ملزومات مذهبی
پیشینه مهر نماز
در صدر اسلام شیعیان کف مساجد و خانه‌ها را با خاک، شن و حصیر بافته‌شده از نخل خرما، فرش می‌کردند که سجده بر آن‌ها صحیح باشد و بر همان سجده می‌کردند. در روایات متعددی از شیعه و اهل سنت بیان شده است که پیامبر و صحابه بر خاک، سنگ‌ریزه و خمره(سجاده بافته شده از نخل خرما) را سجده می‌کردند. همچنین برپایه روایات شیعه، اهل بیت نیز بر خاک، سجاده و حصیر و به‌ویژه تربت امام حسین سجده می‌کردند. شیعیان برای راحتی دسترسی به خاک، تکه‌ای از خاک را در قالب هایی قالب‌گیری کردند تا بر آن سجده کنند و آن را مٌهر نامیدند و به تدریج استفاده از مهر نزد شیعیان فراگیر شد و به نمادی شیعی تبدیل گردید.
جایز نبودن مهر نماز
برخی مراجع تقلید استفاده از مهر نماز را جایز ندانسته و ممنوع اعلام کرده اند چرا که سجده بر مهر در مسجد النبی و مسجدالحرام را به دلیل انگشت‌نما شدن، و زمینه‌سازی برای توهین به شیعیان و اینکه برخلاف تقیه و وحدت مسلمانان است، جایز نمی‌دانند